Nieruchomość gruntowa a działka ewidencyjna to dwa odmienne prawnie pojęcia. Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z kolei działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu ewidencyjnego, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą granic działek ewidencyjnych.
Nieruchomość gruntowa stanowi wyodrębniony obszar powierzchni ziemi, który może być przedmiotem prawa własności. Zgodnie z kodeksem cywilnym, nieruchomości mogą mieć charakter gruntowy, budynkowy lub lokalowy. Nieruchomość gruntowa obejmuje teren, który może, ale nie musi być zabudowany, i podlega regulacjom prawa rzeczowego.
Różnice między nieruchomością gruntową, działką i działką ewidencyjną sprowadzają się do tego, że nieruchomość gruntowa oznacza określony obszar ziemi stanowiący odrębny przedmiot własności. Może składać się z jednej bądź większej liczby działek ewidencyjnych. Działka oznacza wyodrębniony fragment ziemi, który może mieć jednego lub kilku właścicieli, ale nie zawsze jest tożsamy z nieruchomością gruntową i określenie to jest używane raczej w języku potocznym a nie prawniczym.
Z kolei działka ewidencyjna to najmniejsza jednostka podziału gruntów, określona na podstawie przepisów geodezyjnych. Jest wpisana do ewidencji gruntów i budynków i może być częścią nieruchomości gruntowej albo stanowić ją w całości. Według prawnej definicji działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu ewidencyjnego, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą granic działek ewidencyjnych.
Każda nieruchomość gruntowa powinna być ujawniona w księdze wieczystej prowadzonej przez sąd rejonowy. Księgi wieczyste to publiczny rejestr, w którym odnotowuje się stan prawny nieruchomości. Znajdują się w nich informacje dotyczące właściciela lub użytkownika wieczystego, ograniczonych praw rzeczowych (np. służebności), hipotek oraz innych obciążeń, a także dokładnego oznaczenia nieruchomości. W przypadku nieruchomości gruntowej w dziale I-O, czyli oznaczenie nieruchomości, może być wpisane na przykład kilka działek ewidencyjnych.
Prawo regulujące nieruchomości gruntowe jest skomplikowane i obejmuje szereg różnych aktów prawnych. Kluczową rolę odgrywa Kodeks cywilny, który określa podstawowe zasady własności i obrotu nieruchomościami. Istotne są również przepisy dotyczące gospodarki nieruchomościami, które precyzują sposób zarządzania gruntami należącymi do państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego. Księgi wieczyste i hipoteka podlegają odrębnym regulacjom, które zapewniają przejrzystość i bezpieczeństwo obrotu nieruchomościami. Ważnym aspektem są również przepisy geodezyjne i kartograficzne, które określają zasady podziału nieruchomości oraz prowadzenia ewidencji gruntów i budynków. W praktyce, znajomość tych regulacji jest kluczowa dla właścicieli nieruchomości, inwestorów oraz osób zajmujących się obrotem nieruchomościami.
Nieruchomość gruntowa to odrębny przedmiot własności, który nie jest równoznaczny z działką ewidencyjną. Każda nieruchomość gruntowa powinna mieć prowadzoną księgę wieczystą, co umożliwia określenie jej stanu prawnego.
materiał partnera | informacja
